Rozdział XVI "Chodz o Ludmiłę..."

Rozdział dedykuję Werka W.

LUDMIŁA

Zobaczyłąm Diego całującego się z Larą. Uciekłam z płaczem z tamtego miejsca. Wpadłam na jakiegoś chłopaka i Leona.

-Ludmiła co ty tu robisz? Fede dzwoń na policję. - zwrócił się do chłopaka.

-Leon, proszę wysłuchaj mnie. Diego całował się z Larą- wykrztusiłam. On podszedł do mnie i położył ręce na moich ramionach.

- Czyli Diego Cię tylko wykorzystał?- zapytał

-Nie mnie tylko moich bogatych rodziców. To on namówił mnie na ten domek w lesie.- powiedziałam i zdjęłam jego ręcę.

-Jestem Federico, kuzyn Leona.-powiedział chłopak, z którym rozmawiał wcześniej Leon.

-Miło mi. Jestem Ludmiła, dla znajomych Lu.-Leon przepraszam za to co Wam zrobiłam . To wszystko to były jego pomysły, co nie wyklucza tego , że to też jest moja wina. Ja się w nim tylko zakochałam.

-Spokojnie porozmawiam z Violą i może Ci wybaczymy.

-Nie Leon. Tak bardzo uprzykrzyłam Wam życie. Najlepiej będzie jak odejdę...

-Nie. Leon pójdzie do Violi, a ty chodź ze mną- powiedział Fede patrząc mi prosto w oczy.

-Dobrze, gdzie idziemy?- zapytałam jak Leon już poszedł.

-Niespodzianka.-powiedział tajemniczo.

Szliśmy koło siebie. Nagle on się zatrzymał. Poszłam w jego ślady.

-No więc pytanie numer jeden. Co zrobiłaś Leonowi i ...-zapytał lecz nie dałam mu dokończyć.

-Musimy o tym rozmawiać?-zapytałam. W tej chwili Fede mnie pocałował. Gdy skończliśmy, zobaczyłam wkurzonego Diego...

W TYM SAMYM CZASIE.

VIOLETTA

-No więc co było takie ważne, że nie mogłeś powiedzieć mi przez telefon?- zapytałam mojego chłopaka.

-Violu, ja...- jąknął się

- O matko! Ty chcesz ze mną zerwać.- nawet nie wiem dlaczego to powiedziałam, ale na to się zapowiadalo. Miałam bardzo ciężki dzień.

 -Violu to nie tak...

-A jak? Wyjdź.-powiedziałam, a po policzku spłynęła mi pojedyncza łza.

-Chodzi o Ludmiłę...- powiedział a ja go zepchnęłam z łóżka.

-Ojej jak mi przykro-powiedziałam sarkastycznie- Wynoś się-krzyknęłam.

-Lu  widziała jak Diego ją zdradza-powiedział wychodząc.

Wybiegłam za nim.

-Leon...-po moich policzkach lecialły łzy.

NATY

Od paru dni unikam Maxiego. Boję się go spotkać. Idę przez park. Nagle wpadam na osobę, na którą najmniej chciałabym wpaść. Mianowicie na Maxiego.

-Naty porozmawiajmy-powiedział.

-Nie mamy o czym.-powiedziałam i chciałam odejść lecz on mnie złapał za rękę.

*******************

I jest XVI. O matko, jak szybko ten czas leci. 

Za  trzy dni (15.01) miesięcznica bloga.

Przypominam o konkursie. Na razie dostałam dwie prace. 

Proszę wyślijcie jeszcze jedną żebym nie musiała odwoływać konkursu.

9 komci ----->next